een mooie herinnering
in mijn hoofd
is die van ons dak in de zomer
waar we dan uitgestrekt op lagen
en waar ik me op een aangename manier ergerde
aan die twee anderen
die het zo goed met elkaar konden vinden
en waar ik dan tussenzat als waren het twee muren
twee muren met mij als gang ertussenin
aanwezig zoals de lucht zo onaanwezig kan zijn
aanwezig door de aanwezigheid van die twee muren
twee muren die me overgens de oren van het hoofd kletsten
geweldig dat je door die klotentelescoop
het oppervlak van de maan
zo mooi kunt zien trillen
en wat vreselijk
dat mijn ogen net zo enthousiast zijn
als die van hen
mijn masker is heerlijk ongeinteresseerd
zijn ogen beginnen al droevig te staan
de ogen die niet meedoen
als de mond
met zoveel mooie verhalen
zoveel plezier heeft
en de wijn niet meer kan proeven
maar wel de angst
en wat vervelend nou
dat het kreng daar naast hem stroop aan haar kont heeft
dat ze gewoon niet weg te denken is
zelfs niet als je alle ellende van de wereld
in gedachten
over haar enorme lijf uitstort
zij blijft overeind
trots als een berg in de sneeuw
maar het was een mooie herinnering
geloof me
ik had namelijk
in gedachten
een mooie versie van de werkelijkheid
speelde deze eindeloos af
keer op keer
tot ik alleen achterbleef...
ʕ •ᴥ• ʔ
ILLUSTRATIE
Bovenstaande tekst en illustratie
vind je terug op de volgende bladzijde:
Voor meer werk uit mijn academietijd klik je op de volgende link:
♥ = '◕ ᴥ ◕' = ♥
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
♡♡♡♡♡♡♡