zaterdag 2 mei 2015

YOSHITOMO NARA





weer eens wat anders op mijn blog

een zelfgeschreven stuk over één van mijn favoriete kunstenaars
ik heb het stuk regelrecht uit mijn scriptie overgenomen
de scriptie heb ik geschreven toen ik op de kunstacademie zat
daarin moest ik meerdere kunstenaars bespreken
terwijl de rest van de scriptie 
over mijn eigen werk ging

ik ben al heel lang fan van yoshitomo nara
mijn lievelingsboek heb ik nu van de bieb geleend
die met de schetsen


Nobody knows / Yoshitomo Nara Drawings

dit boek is heel moeilijk te krijgen 
liever had ik mijn eigen versie thuis op de plank liggen
maar gelukkig kon ik hem lenen van 
de bibliotheek in Amsterdam 
via mijn eigen bibliotheek dan he?

hier is mijn zelfgeschreven stuk
ik heb wel wat kleine dingen veranderd
want 10 jaar geleden 
schreef ik best wel gekke dingen op


Hij is één van mijn favoriete illustratoren/kunstenaars.
Het was best moeilijk om informatie over deze man te vinden, omdat alles wat ik over hem kon vinden in het engels geschreven is waardoor ik verplicht was om alles voor mezelf te vertalen.

Hieronder volgt een beschrijving over wie de kunstenaar is en wat hij doet.

Yoshitomo Nara (geboren in 1959 in Hirosaki, Japan) is één van de invloedrijkste kunstenaars van de jaren ’90.
Zijn tekeningen, schilderijen, boeken en beeldhouwwerk van gestileerde kinderen en dieren in tekenfilmstijl roepen een herinnering op aan de kinderjaren en zijn zowel droevig als vrolijk.

De handelsmerken in het werk van Yoshitomo Nara zijn vooral kinderen en honden.
Zijn werk varieert van cartoonachtige tekeningen, bestaande uit jongens en meisjes met een rond gezicht en grote ogen, konijntjes, katjes en honden die zijn geïnspireerd op Mangastripboeken, tot levensgrote pastelkleurige sculpturen van karakters die op verwanten lijken van ‘Hello Kitty’ en ‘My Melody’.

Yoshitomo Nara is uniek in de eigentijdse kunstscène met zijn typische vrolijke en kwetsbare figuren met een duistere ondertoon. Ondanks hun snoeperige kleuren zijn de afgebeelde figuren van Nara verre van onschuldig. Dan weer lijken zij verlegen, kwetsbaar, schattig en liefdevol, dan weer kwaadwillig, gewelddadig, agressief en dreigend. Veel van zijn dieren hebben een gemene uitdrukking en één van de afgebeelde meisjes draagt zelfs een mes.


Opstand is het basisprincipe van de kunst van Yoshitomo Nara.
De kunstenaar groeide op in een landelijke omgeving waar hij onbezorgd kon zijn, maar hij heeft later ook gewoond in grote steden als Tokyo, Keulen en Los Angeles. Zo slingert zijn werk ook tussen twee tegenovergestelde polen. Zijn schilderijen, tekeningen en beeldhouwwerk tonen een dromerige spanning tussen agressiviteit en melancholie.

Nara beschrijft zichzelf als een pop art kunstenaar, sterk beïnvloed door rock,  punk, Japanse Manga- strips, de ordelijke structuur van de Japanse maatschappij en de gelukkige herinneringen van zijn kinderjaren.

Zijn werk is opvallend in de gecontroleerde maatschappij van Japan met zijn stijve taal en sociale structuren omdat hij kinderen afbeeldt als agressieve en gewelddadige wezens.
Nara’s creaties plaatsen een wezenlijk verschil op de voorgrond tussen Westelijke en Japanse ideeën over de kinderjaren:
In tegenstelling tot Japan beeldt het Westen kinderen over het algemeen af als engelachtige en maagdelijke wezens wonend in een zuivere wereld die niet is aangetast door de kwaden van de volwassenheid.
Maar zoals de denkers van Sigmunt Freud tot Melanie Klein en Michel Foucault al hebben beschreven, is die visie van de kinderjaren een volwassen fantasie:
Ook kinderen zijn seksuele wezens, en vaak (aangezien zij zich nog niet de sociale regels en taboes eigen hebben gemaakt), overtreft hun capaciteit voor vernietiging en agressie ruimschoots die van volwassenen.
De Japanse cultuur erkent graag de donkere kant van kinderjaren: In Mangastripboeken, als ook in videospellen en tekenfilms wordt bij jongens en meisjes vaak de nadruk gelegd op hun seksualiteit, gewelddadigheid en agressiviteit.
De 'manga' of stripboeken zijn in Japan razend populair, zowel bij jong als oud. Wekelijks verschijnt er een enorm aantal en één daarvan heeft een oplage van 4 miljoen stuks (dus elke week weer opnieuw). Men ziet in de treinen en metro's forenzen vaak deze manga's lezen.

Maar niet al het werk van Nara gaat over kinderen:
Hij heeft ook veel van zijn werk geweid aan het onderzoek naar de betekenis van traditionele Japanse iconografie op een tijdstip waarop het leven in Tokyo meer lijkt op dat van New York, dan op de vervagende wereld van geisha’s and samurai’s.
Nara is vooral geïnteresseerd in het verwijzen en bewerken van de  iconografie van ukiyo-e drukken, de beroemde houtsneden uit de Edoperiod die geishas, kabuki acteurs en demonen afschilderen.
Ukiyo-e staat voor ' beelden van de drijvende wereld ', en zoals de naam impliceert, schilderen zij de wereld van plezier en vermaak af binnen de Japanse steden in  de zeventiende en achttiende eeuw.
Hoewel kunstenaars zoals Utamaro en Sharaku vooral veel werk maakten met een erotische lading, zal de moderne kijker (vooral als deze geen japanner is) neigen om de seksuele connotaties te missen en het interpreteren als goede voorbeelden van hoge kunst.
In zijn verwijzingen naar ukiyo-e afdrukken, plaatst Nara moderne voorwerpen in de originele werken:
In het werk van Utamaro’s The Fancy-Free Type (1792-3), verschijnt een geisha met een blootgestelde borst, terwijl ze een teken draagt met de tekst ‘No fun’.
In zijn vertolking van Sharaku’s ‘De Acteur Ichikawa als Takemura Sadanoshin’ (1794-5) beeld hij de Kabuki acteurs af met een punkkapsel en oorringen.
Hoewel een Westelijke kijker dit zou kunnen beoordelen als ongepaste acties, heeft Nara slechts de thema's benadrukt die er al reeds waren in de originelen.
Zoals hij toont, waren ook de Oude Meesters geïnteresseerd in strijdige subculturen.

“From the expanding watchtower of my frontal lobe,
My thoughts race beyond the dream mountains to the wide-open wilderness,
Where a wafer moon gently melts.

In the midst of the milk-white fog,
A dog spins around and around.

Boarding a plane on the pier of my heart,
A transfusion line flies off,
Sightseeing its way towards that dog.

If the gathered past becomes the present,
Then perhaps the fragment of the imploding now that is the dog,
Is me, is you, as well “

(Translated from the Japanese by Charles Worthen)
Yoshitomo Nara (2001) in: B. Corà, M. Haito, en S. Namioka (red.) Senritsumirai. Futuro Anteriore. Arte attuale dal giappone. Prato: Gli Ori, p.106

Bronnen:

Sweatyfrog.com (2002-2003) Yoshitomo Nara. URL:  http://www.sweatyfrog.com/nara.html (februari 2005)

http://www.uchiyama.nl/ngmanga.html

Jansen, G. (2002) ‘Yoshitomo Nara’, in: U. Grosenick & B. Riemschneider (red.) Art Now. 137 Artists at the Rise of the New millennium. Cologne en Berlijn: Taschen, p. 324

Gallo, R. (2003) ' Yoshitomo Nara ', in: Williams, G. (rood) Room 3. Londen: Phaiden, p. 240

Mijn mening over het werk van Yoshitomo Nara
In het werk van Yoshitomo Nara ben ik vooral geïnteresseerd in zijn tekeningen en schetsen. In zijn schilderijen en sculpturen vind ik zijn stijl te gecontroleerd en het beeld te gestileerd.
Maar wanneer hij tekent hanteert hij een losse lijnvoering en zijn vormentaal lijkt op dat van een kind. Net als kindertekeningen heeft zijn werk een open karakter en een vrije omgang met het materiaal. Ik vind zijn sculpturen niet altijd even mooi, onder andere omdat hij vaak meerdere gelijke figuren in een ruimte plaats, dan wel in verschillende kleuren. Dit doet mij denken aan massaproduktie. Het komt bovendien dwangmatig op mij over om elk beeld exact aan elkaar gelijk te krijgen zonder open te staan voor een nieuwe vorm. Dit heeft daarom geen vrij karakter zoals zijn tekeningen dat hebben.

De tegenstellingen in al zijn werk vind ik wel heel bijzonder. Als ik zijn tekeningen en schilderijen in het kader van het kinderboek plaats, dan zou ik kunnen zeggen dat illustratoren nog heel wat van de beelden van deze kunstenaar kunnen leren. Naar mijn mening worden personages in kinderboeken vaak veel te lief afgebeeld met een te onschuldig karakter. Bij Yoshitomo Nara is het bij nadere beschouwing juist schijnbare onschuld.
De dromerige spanning tussen agressiviteit en melancholie in het werk van Yoshitomo Nara, zoals eerder beschreven is heel toepasbaar voor het kinderboek.
Zelf zou ik dat ook graag in mijn verhalen terug willen zien, al zou ik het dan wel een beetje kruiden met humor om het toegankelijk te maken voor de doelgroep; kinderen.






k bye







ʕ •ᴥ• ʔ
ILLUSTRATIE AAN HET BEGIN (meisje)
EN AAN HET EIND (gezichtje)
(marijke van den berg)  

 
⋱ ⋮ ⋰
⋯ ❤ ⋯
⋰ ⋮ ⋱



 XOXO (¨`·.·´¨) arijke ¤´¨)
      `·.¸.·´        ¸.·´ ¸.·*´¨) 
                  ( ¸.·´  ¸.·´ ¸.·*´¨)                      
                        ( ¸.·´  ¸.·´
www.mtwvdb.nl                  (¸..··¤~•.¸¸.•´¯`•. .•´¯`•.¸¸.• ♪
MTW (¨`·.·´¨)  
VDB  `·.¸(¨`·.·´¨)
          `·.¸.·´